A
aquaridiot
Guest
Na uitgebreide en intensieve begeleiding ende behandeling van de meest gerenomeerde experts van de verslavingszorg heb ik met pijn in mijn hart in goed overleg met de begeiders aldaar besloten de strijd te staken.
Het is TE zwaar het is TE moeilijk en gaat gepaard met zoveel psychisch leed dat doorgaan met de afkickprocedure onmenselijk geacht wordt.
Het is die verslaving die eenmaal hooked nooit meer overgaat ik schaam mij diep maar ik ben niet sterk genoeg het spul is sterker dan ik de kick niet weerstaanbaar. Ik zal er zeer waarschijnlijk nooit meer vanaf komen. Ik capituleer en smeek de goden om mijn ziel genadig te zijn.
Geen opiaat kan eraan tippen, geen drank overtrefd het, tabak verbleekt bij haar uitwerking de suiker industrie verbijt zich in het aanzien van haar totale greep op je wezen. Waarachtig zelf de producenten van koffie en GTST zouden zonder blikken of blozen met haar ruilen.
En dus keer ik mijn aangezicht af van het licht. Wetende dat ik in zonde leven moet en laat mij meevoeren op haar grillige stromen. Verzet is absoluut zinloos. Zo moet ik na een jarenlange grimmige strijd geleverd te hebben nederig erkennen.
Het aquavirus, lieve mensen, is als de aller schoonste dame ondanks al haar nukken en onhebbelijkheden kan ik niets anders dan de nodige offers brengen ten einde mezelf aan haar eindeloze schoonheid te mogen laven.
Kortom. Ik ga weer beginnen.
Het is TE zwaar het is TE moeilijk en gaat gepaard met zoveel psychisch leed dat doorgaan met de afkickprocedure onmenselijk geacht wordt.
Het is die verslaving die eenmaal hooked nooit meer overgaat ik schaam mij diep maar ik ben niet sterk genoeg het spul is sterker dan ik de kick niet weerstaanbaar. Ik zal er zeer waarschijnlijk nooit meer vanaf komen. Ik capituleer en smeek de goden om mijn ziel genadig te zijn.
Geen opiaat kan eraan tippen, geen drank overtrefd het, tabak verbleekt bij haar uitwerking de suiker industrie verbijt zich in het aanzien van haar totale greep op je wezen. Waarachtig zelf de producenten van koffie en GTST zouden zonder blikken of blozen met haar ruilen.
En dus keer ik mijn aangezicht af van het licht. Wetende dat ik in zonde leven moet en laat mij meevoeren op haar grillige stromen. Verzet is absoluut zinloos. Zo moet ik na een jarenlange grimmige strijd geleverd te hebben nederig erkennen.
Het aquavirus, lieve mensen, is als de aller schoonste dame ondanks al haar nukken en onhebbelijkheden kan ik niets anders dan de nodige offers brengen ten einde mezelf aan haar eindeloze schoonheid te mogen laven.
Kortom. Ik ga weer beginnen.